Dag 15

Vandaag zijn we 14 dagen onderweg, en hebben we zo'n 6.000 km van de route gereden. We liggen dus mooi op schema. Vanuit hotel Edelweiss in Bariloche rijden we het eerste gedeelte langs de oevers van het Nahuel Napi-meer. Dit gebied is het oudste nationale park van Patagonie in de uitlopers van het Andesgebergte in Argentinie, en is zo'n 7000 vierkante km groot. Jammer genoeg (voor ons) is het zicht niet helemaal helder; we rijden op zo'n 700 tot 1000 meter hoog. Buiten is het guur koud door de wind, soms wat regen. Voor San Martin de los Andes passeren we zeven meren (Ruta de Siete Lagos), en de weg gaat door bergen, bossen, en stille landschappen. De weg is wat modderig door de regen. Op weg zien we dat de lava uit de Lanin-vulkaan aan de wegkant verwijderd wordt. We rijden naar Junin, waar vroeger de Mapuche-Indianen leefden. Vlak daarvoor is een proteststaking gaande. We keren om naar San Martin. Nadat Johan van Rijswijk met politie en stakers heeft gesproken, mogen we om 17.30 door de blokkade. Voor de grens staan heel veel apenbomen, die bloeiende kegels hebben. Voor binnenkomst in Chili moeten we alle koffers uit de auto halen - die worden gescand. De controles op land- en tuinbouwproducten zijn heel streng, omdat Chili nog geen ziektes kent. Door het oponthoud aan de grens zijn we pas om half 12 's avonds in Temuco, na een vermoeidende, laatste rit door het donker. De laatste plaatsnamen die we steeds tegenkwamen zijn ook wat Indiaans, zoals Currarehui ('gif aan de pijlen').
We vieren toch nog even Henry's verjaardag met een lekker glas wijn (waar de jarige op trakteert), en hij krijgt van ons een pinguin-kaart (hij heeft er blijkbaar iets mee).

Door de modder...

Langs de kant van de weg zien we de Argentijnse nationale bloem,de Lupine.