Vandaag is de afstand 280 km: La Paz-Puno. Om
10 uur vertrekken we, en duiken we opnieuw de drukke stad in. Aan de rand van
de stad zijn we op zoek naar benzinepompen die ook aan buitenlanders willen
verkopen. Het blijkt namelijk dat dit niet overal kan. Toch vinden we er een,
en iedereen wisselt zijn laatste bobs in voor benzine. De Ruta 2 voert ons de
stad uit, naar het Titicaca-meer. We nemen nog een lunchstop aan dit meer, en
daarna rijden we nog 15 km naar de oversteekplaats (met de primitieve houten
veerboten, Tiquina genaamd). Het is weer een echte belevenis (zie foto).
We vervolgen onze weg langs het Titicaca-meer,
en zien daarbij Chirapaqua de mensen de was in de rivier doen, en daar ook zelf
baden.
Daarna stijgen we snel naar 4200 meter, en dat
geeft een prachtig uitzicht op het Titicaca-meer. Bij de grensovergang naar
Peru gaat het gelukkig snel, en we zijn blij dat we Bolivia verlaten. Een
overnachting was voor iedereen genoeg...
We tanken allemaal vol, en wisselen naar
Peruaans geld (100 dollar = 250 nuevo Sol; ze hebben er dus een aantal nullen
afgehaald). We zetten ons horloge nog een uur terug, en daarmee is het nu zes
uur later dan in Nederland. De eerste 40 km in Peru is de weg slecht: wel
verhard, maar veel gaten. Om kwart over 6 gaat de zon onder, en de laatste 50
km rijden we in het donker. Zoals we nu moeten rijden, noemt Jan dat ‘Poolse
toestanden van weleer’. Doordat de autolichten hier niet goed zijn afgesteld,
gebruiken de Peruanen steeds hun grote licht (om beter te kunnen zien en gezien
te worden). Maar: het resultaat is dat je steeds verblind wordt. Jan doet dan
zijn lampen even uit, en we merken dat daar goed op gereageerd wordt; het
tegemoetkomend verkeer dimt.
Tijdens het diner is er een uitvoering van
Peruaanse muziek en dans. Het wordt vrolijk en levendig gebracht. Da’s weer
genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten