Vertrek Sonesta
hotel om 5 uur voor een afstand van 649 km van Cusco naar Nasca. De eerste 25
km zijn prachtig, mooie uitzichten op goede bewerkte landbouwgronden. Wel zijn
er s’morgens zo vroeg veel koeien, schapen, paarden langs de kant van de weg
die naar de weides gebracht worden. En natuurlijk weer honden die te pas en te
onpas de weg oversteken, soms echt schrikken! Daarna gaan we snel klimmen en
dalen, over de eerste 117 km doen we drieeneenhalf uur. Waty geniet ik van de
begroeiingen aan de wegkanten op de lagere delen. Huizenhoge wonderbomen,
kerststerren, bougainvilleas, aloe vera, cactussen, geraniums en christusdorens
als bomen. En veel hibiscussen, bananbomen, zonneroosjes, palmbomen en daturas
in ’t wild. Dan komen we weer op hoogtes waarbij het genieten is van de
uitzichten in de dalen en de bergtoppen met sneeuw. Jan geniet van het
bochtenwerk en het beheersen van de auto op deze bergwegen. Bij Albancay gaan
we klimmen naar 4500 m hoogte en zien we steeds meer auto’s warmlopen, veel
motorkappen staan er open. De lucht wordt ijler en het valse plat eist zijn
tol. Het lijkt wel of de benzine in de bezinepompen gaat koken en niet meet
naar de carburateurs gepompt wordt. Het stijgen en dalen gaat vandaag continue
door. We rijden door een spectaculair hooglandschap: pampas galeras. Het is
letterlijk en figuurlijk adembenemend. Rond half zes komen we in wolken met
mistvlagen terecht. De hele groep heeft zin om de eindstreep te halen en we
gaan met z’n vieren als een rups door de bergen langs diepe kloven. De auto’s
krijgen weer meer vermogen omdat we dalen. We zien prachtige verkleuringen in
de lucht na zonsondergang. Het laatste stuk in het donker gaat snel naar
beneden, bij het inhalen voelen we een tikje van en auto rechts tegen ons aan.
Gelukkig herstellen beide bestuurders snel. Even later heeft Jan bijne geen
remmen meer. Dus gaat hij naar een lagere versnelliong om meer op de motor at
te remmen. Even later zijn de remmen weer afgekoeld en doen het weer naar
behoren. Om 20.30 uur bereiken we hotel Majora en haalt iederen opgelucht adem;
het was een pittige dag. Buiten op het terras eten we nog lekker. De volgende
ochtend maken we prachtige foto’s van de tuin erom heen. We zien de kolibri’s
(hummingbirds) boven de bloemen van de afrikaanse tulpenboom hangen om honing
te snoepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten