Dag 28 3 januari Nasca – Lima 480 km

We verlaten Nasca via de noordkant en rijden door het gebied waar de beroemde Nacalijnen liggen. Dit zijn geogliven; tekeningen in het zand van de pampa’s van Jumana en Nasca. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. Deze hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarden en bijna altijd windstil. De temperatuur is gemiddeld 25 gr. Definitief bewijs voor hoe en met welk doel de figuren zijn gemaakt is echter nooit gevonden. We stoppen bij een berg en gaan kijken of we de lijnen van hieruit kunnen waarnemen. Maar we komen allemaal tot de conclusie dat je vanuit een vliegtuig een beter zicht hierop zou hebben. Door de droge woestijnvlakten vervolgen we onze weg. Het is een grote zandbak. Later komen we door gedeeltes waar katoen wordt verbouwd en palntges zijn van cactussen, paprika’s, asperges en druiven. Deze zijn allemaal voorzien met irrigatiesystemen,reeds door de Inka’s aangelegd. Om deze plantages zien we soms dorpjes van sobere hutjes, we begrijpen niet dat mensen hierin kunnen wonen. Na Pisco loopt de route langs de kust tot Lima. Het verkeer wordt druk en de tjuktjuks worden weer telrijker. Goed opletten want ze schieten alle kanten om je heen. Het zijn 3-wielige motorvoertuigen die zich overal rap doorheen werken en ideaal zijn voor personen en goedenvervoer in dit soort plaatsen met vaak smalle straatjes. Door de warmte van het land en de koelte van de zee rijden we de laatste 200 km door nevelvlagen naar Lima. Door de periaanse automobielclub worden we opgevangen en krijgen we politieescorte naar het hotel. Dit is weer een belevenis. En alle respect voor de motoragenten die zich kriskras door het verkeer begeven. Om 19.30 uur bij aankomst in het hotel is Jan echt niet lekker en duikt gelijk zijn bed in.